بخشش پلی به سوی آرامش درونی

بخشش پلی به سوی آرامش درونی!!

بخشش چیزی بیشتر از یک توصیه اخلاقی است؛ یک فرایند پیچیده است که باید به درستی درک شود.
شاید گاهی فکر کنیم که برای رسیدن به آرامش باید سریعا دیگران را ببخشیم،
اما حقیقت این است که برای رهایی از بار سنگین احساسات منفی، ابتدا باید خودمان را آزاد کنیم.
در این مقاله، می‌خواهیم نشان دهیم که چگونه پذیرفتن و تجربه کردن احساسات منفی مانند خشم و ناامیدی، گامی ضروری برای دستیابی به آرامش درونی است. برای اینکه واقعا به خودمان رهایی بدهیم، باید ابتدا به این احساسات اجازه دهیم تا طبیعی و کامل تجربه شوند.

دیگران را نبخشید!

لازم نیست که به بقیه توصیه کنید همیشه ببخشند بلکه برعکس آن را انجام دهید.
قبل از این که کسی را ببخشید به خود اجازه دهید که تمام عصبانیت خود را احساس کنید.
خشم درون خود را تجربه کنید، وقتی این کار را تجربه کنید، خشم آرام آرام از بین می رود؛ وخشم خود را رها می کنید.
هدف بخشیدن دیگران نیست؛ بلکه هدف آزاد کردن خودتان است.
شما طرف مقابل را نمی بخشید؛ خودتان را می بخشید.(دکتر کارولین میس)
دکتر کارولین میس، نویسنده و سخنران معروف در زمینه روانشناسی، مراقبه و تحولات روحی و عاطفی است.
او به طور گسترده به موضوعات مربوط به قدرت ذهن و نحوه تاثیر آن بر سلامت جسم و روح پرداخته است.
یکی از نظریه‌های قابل توجه او درباره بخشش و احساسات انسانی، این است که افراد نباید به سرعت نسبت به خطا های دیگران بخشش کنند و به جای آن، باید ابتدا به خود اجازه دهند تا احساسات منفی، به ویژه خشم و زحمت را تجربه کنند.

تجربه و بروز احساسات:

دکتر میس معتقد است که قبل از اینکه بخواهیم دیگران را ببخشیم، مهم است که احساسات خود را به طور کامل و واقعی تجربه کنیم.
این شامل احساس خشم، ناامیدی، اندوه و هر گونه عاطفه منفی که به خاطر رفتار دیگران در ما ایجاد شده، می‌شود.
او تاکید می‌کند که این احساسات باید تبدیل به بخشی از فرآیند رهایی ما شوند. افراد باید بدانند که احساس خشم در مواجه با ظلم یا بی‌احترامی طبیعی است و این فرایند را باید بگذرانند تا بتوانند به صورت متعادل این احساسات را آزاد کنند.

هدف بخشش:

در تفکر میس، هدف از بخشش نه تنها رهاسازی بارهای عاطفی است،
بلکه آزاد کردن خود از زنجیره‌های عاطفی و روانی است که ممکن است ما را از پیشرفت بازدارد.
با این دیدگاه، فرد در واقع نیازی به بخشش دیگران ندارد، بلکه باید به خود فضایی برای رشد و رهایی بدهد.
او باور دارد که بخشش به دیگران می‌تواند به عنوان یک عمل نیکوکارانه در نظر گرفته شود،
اما این عمل باید به طور واقعی نشات گرفته از درک واقعی از خود و احساسات ما باشد.

عملکرد از درون:

دکتر میس رهایی از خشم و احساسات منفی را به عنوان یک عمل درونی ضروری می‌داند.
او معتقد است که اگر ما فشارهای روانی را آزاد نکنیم و این احساسات را درست مدیریت نکنیم،
در نهایت می‌توانیم به آسیب‌های بیشتری نه تنها به خود بلکه به روابط‌مان با دیگران دچار شویم.
او از این منظر به افراد پیشنهاد می‌دهد که به جای فرار از خشم، آن را بپذیرند و تجزیه و تحلیل کنند.

بخشش خود:

نکته مهم دیگر در نظریات دکتر کارولین میس این است که افراد باید ابتدا خود را ببخشند. این به معنای پذیرش اشتباهات و انجام ندادن خود سرزنش‌گری‌های مداوم است. فرایند بخشش خود به ما این امکان را می‌دهد که جایگاه خود را در زندگی بهبود بخشیم و از تجربیات یاد بگیریم.

خودآگاهی و رشد:

او تاکید می‌کند که خودآگاهی به ما کمک می‌کند تا در مواجه با چالش‌ها و احساساتی مانند خشم، درک بهتری از خود پیدا کنیم. قبول احساسات نه تنها به ما در رهایی کمک می‌کند، بلکه به ما این امکان را می‌دهد که از این تجربیات درس بگیریم و رشد کنیم.

فهم و تحلیل غم و خشم:

قبل از هر چیز، باید به این نکته توجه کرد که عصبانیت و خشم، احساسات طبیعی و انسانی هستند.
وقتی کسی به ما آسیب می‌زند یا به نوعی رفتار ناپسند نشان می‌دهد، به راحتی می‌توانیم تحت تاثیر این احساسات قرار بگیریم.
قبل از اینکه بخواهیم کسی را ببخشیم، مهم است که اجازه دهیم این احساسات به طور کامل در درون ما جریان یابند. احساس خشم، احساسات ما را درگیر کرده و اجازه می‌دهد که ما آنچه را که واقعا در دل داریم، بروز دهیم.

هدف از بخشش:

بخشش به معنا فراموش کردن عمل آزاردهنده یا نادیده گرفتن آسیب حاصل از آن نیست.
بلکه فرایند بخشش، به ما این اجازه را می‌دهد که خود را از آن احساسات منفی رها کنیم. اگر بخواهیم توانایی بخشش را در خود تقویت کنیم، باید یاد بگیریم که به خودمان امکان دهیم تا تحت تاثیر احساسات قرار بگیریم و پس از آن این احساسات را آزاد کنیم.
هدف از بخشش در اینجا آزاد کردن خود است. ممکن است در آغاز فکر کنیم که بخشیدن دیگران در واقع به نفع آن‌ها است، اما حقیقت این است که بخشش به ما کمک می‌کند تا از بار سنگین احساسات منفی آزاد شویم.
وقتی که به این نتیجه می‌رسیم که ما نیازی به تحمل تلخی‌های گذشته نداریم، می‌توانیم خود را آزاد کنیم.
پس در واقع، فرایند بخشش، نه برای دیگران، بلکه برای خود ماست.

نتیجه گیری:

ایده دیگران را نبخشید فرایند پیچیده‌ای از احساسات انسانی را بیان می‌کند، که نیاز به احساس خشم و رنجش را پیش‌شرطی برای تغییر درونی معرفی می‌کند. این مشاوره به ما کمک می‌کند تا نمایی از بارهای عاطفی را رها کنیم و اجازه دهیم که آرامش جای خشم را بگیرد.
با شناخت و تاکید بر نیازهای درونی خود، ما می‌توانیم از لحظات تلخ گذشته عبور کنیم و به سمت زندگی روشن‌تر و شادتر گام برداریم.